Telecommunications equipment company and voip applications, Εταιρεία τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού και VoIP εφαρμογών

 

Τα πάντα για το γρήγορο Internet και το ADSLΤι είναι το ADSL και το ADSL2; Ποιες οι διαφορές τους στην ταχύτητα πρόσβασης στο Διαδίκτυο από τις απλές συνδέσεις (dial-up) και τι δυνατότητες προσφέρουν σε επιχειρήσεις και ιδιώτες; Καθώς η ευρυζωνική πρόσβαση φαίνεται να κερδίζει ολοένα περισσότερο έδαφος στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως -παράλληλα με τη μείωση των τιμών- το παρόν αφιέρωμα επιχειρεί να εξηγήσει πώς λειτουργεί το «γρήγορο» Internet.Εισαγωγή

Το πρώτο πράγμα που έρχεται ίσως στο μυαλό ενός κοινού χρήστη του Internet όταν ακούει τους όρους ευρυζωνικότητα και DSL (Digital Subscriber Line), παρασυρμένος -ίσως- και από αρκετές διαφημίσεις, είναι: «να μια καλή ευκαιρία για να κατεβάσω γρήγορα πολλά μουσικά κομμάτια ή ακόμη και ολόκληρες κινηματογραφικές ταινίες από το Διαδίκτυο». Διόλου λανθασμένη αντίδραση, αλλά σίγουρα πολύ περιοριστική. Γιατί, αν τον πρώτο καιρό της ανακάλυψης αυτού του έξυπνου τρόπου εκμετάλλευσης ενός κοινού χάλκινου (δισύρματου) τηλεφωνικού καλωδίου για την επίτευξη πολύ υψηλών ταχυτήτων διαμεταγωγής δεδομένων, το DSLσυνδέθηκε με τη χρήση από απλούς, οικιακούς καταναλωτές ή έστω από μερικές, μικρού μεγέθους, επιχειρήσεις, σήμερα αποτελεί βασικό εργαλείο αξιοποίησης των τεράστιων δυνατοτήτων που κρύβει μέσα του το Internet για όλες τις επιχειρήσεις, ανεξαρτήτως μεγέθους και κλάδου δραστηριοποίησης. Δύο βασικές ιδιότητες της ευρυζωνικότητας, π.χ., η ασυμμετρία του (βλ. παρακάτω), καθώς και η διαρκής προσβασιμότητα, κάνουν το ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) -και τώρα το ταχύτερο ADSL2- ιδανικό μέσο για την ανάπτυξη δικτυακών εφαρμογών, τηλεδιασκέψεων και εξ αποστάσεως πρόσβαση σε τοπικά εταιρικά δίκτυα.

Τι είναι το ADSL

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το ΑDSL -η πιο «κοινή» μορφή του DSL - αξιοποιεί το υπάρχον δίκτυο του ΟΤΕ (χάλκινο, δισύρματο δίκτυο) από το χρήστη μέχρι το αντίστοιχο τηλεφωνικό κέντρο και πετυχαίνει υπηρεσίες φωνής και διαμεταγωγής δεδομένων με υψηλές ταχύτητες, χρησιμοποιώντας μεθόδους ψηφιακής κωδικοποίησης και επεξεργασίας σήματος για αύξηση της χωρητικότητας της παραδοσιακής δισύρματης γραμμής. Πρέπει να τονιστεί ότι ως προς το Internet -σε αντίθεση με τις υπάρχουσες τεχνικές πρόσβασης, όπου προαπαιτείται κλήση (dialup)- ο συνδρομητής που διαθέτει σύνδεση και συνδρομή ADSL είναι συνεχώς συνδεμένος σε αυτό (always on). Σημειώνεται επίσης ότι η τεχνολογία ADSL είναι ασύμμετρη (μεταφέρει δεδομένα σε υψηλότερες ταχύτητες προς το χρήστη (downstream) απ’ ότι από το χρήστη προς το τηλεφωνικό κέντρο (upstream)) και εμφανίζεται με τις μορφές ADSL, RADSL, DSL Lite, CDSL, HDSL, UDSL, SDSL και VDSL. Ο μέγιστος ρυθμός μετάδοσης ψηφιακών δεδομένων της ADSL είναι 8 Mbps στην κατεύθυνση από το κέντρο προς τον χρήστη-συνδρομητή (downstream) ενώ στην αντίθετη κατεύθυνση (upstream) η μέγιστη ροή δεδομένων φθάνει το 0,8 Mbps. Η εφαρμογή της τεχνολογίας αυτής, γνωστής και ως τεχνολογίας ευρείας ζώνης, δεν επηρεάζει την υπάρχουσα τηλεφωνία, αφού συνυπάρχει με αυτήν διαμορφώνοντας έτσι δύο μορφές ADSL: πάνω από απλή τηλεφωνική σύνδεση (POTS) και πάνω από ψηφιακή τηλεφωνική σύνδεση ISDN. Για την ταυτόχρονη μετάδοση της πληροφορίας ευρείας ζώνης ΑDSL και της πληροφορίας POTS ή ΙSDN απαιτείται η ύπαρξη κατάλληλων φίλτρων στην πλευρά του συνδρομητή και στην πλευρά του κέντρου, με σκοπό το διαχωρισμό της πληροφορίας στο πεδίο της συχνότητας. Για την ευκολότερη εγκατάσταση στην πλευρά του συνδρομητή χρησιμοποιούνται ειδικά φίλτρα γραμμής.

Πώς προτυποποιείται

Το πρώτο πρότυπο ADSLεγκρίθηκε από το Αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων (American National Standards Institute, ANSI) το 1995 και υποστήριζε διαμεταγωγή δεδομένων με ταχύτητα έως 6,1 Mbps(πρότυπο ANSI T1.413). Για την καταγραφή των ευρωπαϊκών απαιτήσεων, το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Τεχνικών Προτύπων (European Technical Standards Institute, ETSI) δημιούργησε ειδικό συμπλήρωμα στο πρότυπο ANSI T1.413. Το 2001 το πρότυπο αυτό διευρύνθηκε, για να συμπεριλάβει ειδικές προδιαγραφές, πρωτόκολλα διαχείρισης δικτύων και άλλες βελτιώσεις. Όλες αυτές οι προσθήκες ενσωματώθηκαν αργότερα στα διεθνή πρότυπα για το ADSL (πρότυπα ITU-T: G.lite (G.992.2), G.dmt (G.992.1)), που εκπονεί η Παγκόσμια Ένωση Τηλεπικοινωνιών (International Telecommunications Union, ITU). Τον Ιούλιο του 2002 η ITUολοκλήρωσε δύο νέα πρότυπα ADSL (G.992.3 και G.992.4), ειδικότερα για την τεχνολογία ADSL2, η οποία προσθέτει νέα χαρακτηριστικά και λειτουργίες, με στόχο τη βελτίωση της απόδοσης και της διασυνδεσιμότητας, ενώ εφοδιάζει το ADSL με υποστήριξη για νέες εφαρμογές και υπηρεσίες. Με τη χρήση ειδικών τεχνικών, μεθόδων και αλγορίθμων, στο ADSL2 τα δεδομένα μπορούν να μεταφέρονται με ταχύτητα -ανάλογα με ορισμένους παράγοντες- έως 12 Mbps (downstream) και 1 Mbps (upstream). Ως αποτέλεσμα, το ADSL2 εγγυάται υψηλότερη απόδοση για όλες τις πιστοποιημένες συσκευές. Τον Ιανουάριο του 2003 η ITUθέσπισε νέο πρότυπο (G.992.5) για το ADSL2plus (ADSL2+), σύμφωνα με το οποίο διπλασιάζεται η ταχύτητα διαμεταγωγής δεδομένων (downstream). Αν και στα δύο πρώτα πρότυπα του ADSL2+ η μπάντα συχνοτήτων έφθανε τα 1,1 MHz και 552 kHz, το ADSL2+ υποστηρίζει συχνότητα (downstream) έως 2,2 MHz.

 

 

Σύγκριση με άλλες τεχνολογίες

 

Οι εναλλακτικές επιλογές που υπάρχουν πλέον για σύνδεση στο Internet είναι πάρα πολλές. Αν και πολλοί χρησιμοποιούμε ακόμη το παλιό καλό modem, το μέλλον του προβλέπεται μάλλον ζοφερό, καθώς το ISDN έχει ήδη καταλάβει ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς (λόγω της ανταγωνιστικής τιμολογιακής πολιτικής του OTE), ενώ το ADSL φαίνεται πλέον στον ορίζοντα. Στο εξωτερικό υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές, όπως οι γραμμές T1 και Ε1 ή τα cable modems. Πώς συγκρίνεται όμως το ADSL σε σχέση με τις υπόλοιπες εναλλακτικές λύσεις;

Cable modem

 

Τα cable modems έχουν διαδοθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στις Η.Π.Α. αλλά και σε μερικές άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως η Ολλανδία, λόγω των πολύ υψηλών ταχυτήτων που προσφέρουν. Οι επιδόσεις τους είναι αντίστοιχες με αυτές του ADSL αλλά η τεχνολογία των cable modems έχει το μεγάλο μειονέκτημα ό τι διαμοιράζει το bandwidth (εύρος ζώνης) στους χρήστες, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει εγγυημένη απόδοση. Τα cable modems δεν έχουν σχέση με την ελληνική πραγματικότητα, διότι η εγκατάστασή τους προϋποθέτει την παρουσία δικτύου καλωδιακής τηλεόρασης, το οποίο στην Ελλάδα δεν υφίσταται.

Ε1 και Τ1

 

Οι γραμμές Τ1 στις Η.Π.Α. και Ε1 στην Ευρώπη προσφέρουν ιδιαίτερα υψηλές ταχύτητες (1,5 και 2Mbps αντίστοιχα). Οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ Τ1/Ε1 και DSL επιβεβαιώνει τον τίτλο του DSL ως δολοφόνου του (''T1 killer''). Το DSL είναι σχεδόν 4 φορές ταχύτερο, έχει περίπου το ίδιο κόστος και είναι πολύ πιο εύκολο στην εγκατάσταση καθώς δεν απαιτεί ειδικά καλώδια.

ISDN

 

Το ISDN είναι αυτήν τη στιγμή η μόνη επιλογή για ταχύτερη και πιο αξιόπιστη σύνδεση με το Internet. Η ταχύτητα που προσφέρει, είναι 64Kbps ή 128Kbps ενώ παρέχει επίσης και τη δυνατότητα ταυτόχρονης μεταφοράς δεδομένων (64Kbps) και φωνής. Το κόστος χρήσης τού ISDN στην Ελλάδα είναι σχετικά χαμηλό, αφού ο ιδιοκτήτης χρεώνεται έξτρα μόνο το πάγιο της δεύτερης γραμμής (καναλιού) ενώ η χρονοχρέωση είναι η ίδια με αυτή των κοινών τηλεφωνικών γραμμών. Tο DSL παρέχει συνεχή πρόσβαση στο Internet, σε αντίθεση με το ISDN που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τη σύνδεση δύο κόμβων χωρίς την παρεμβολή του Internet. Οταν, για παράδειγμα, απαιτείται επικοινωνία υψηλής πιστότητας μεταξύ δύο κόμβων, το ISDN είναι μονόδρομος.

Dial Up Modem

 

Το παλιό καλό πιστό μας modem. Κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια από τα 0,3Kbps να φτάσει στα 56Kbps, και κάθε φορά που γινόταν λίγο πιο γρήγορο, μας έλεγαν ότι ''δεν πάει παραπέρα''... Και όμως, το modem είναι ακόμη εδώ και θα συνεχίσει για καιρό ακόμη, κυρίως σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει πρόσβαση σε καλύτερα δίκτυα όπως συχνά συμβαίνει σε ταξιδιώτες με φορητούς υπολογιστές κ.τ.λ.

 

Σε σχέση με κάθε άλλη καλωδιακή επικοινωνία, το ADSL προσφέρει τόσο καλά τεχνικά χαρακτηριστικά, στα χαρτιά τουλάχιστον, που η επιτυχία του μοιάζει εγγυημένη. Το μόνο κριτήριο μοιάζει να είναι η τιμολογιακή πολιτική τού παροχέα, αλλά περισσότερα γι΄ αυτό σε λίγο....

 

 

Γραμμές DSL

 

ADSL. Το ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) είναι η πιο γνωστή έκδοση του DSL. Είναι, όπως λέει και το όνομά του, ασύμμετρο, δηλαδή χρησιμοποιεί διαφορετικό εύρος για την αποστολή και διαφορετικό εύρος για τη λήψη των δεδομένων. Οι στατιστικές έχουν δείξει ότι ο μεγάλος όγκος κατά τη μεταφορά δεδομένων είναι προς το χρήστη, ενώ η ποσότητα των δεδομένων που αποστέλλει ο χρήστης προς το Internet, είναι πολύ μικρότερη. Το ADSL προβλέπει ταχύτητες μέχρι 6,1Mbps downstream και 640kbps upstream. Το ADSL επιτρέπει επίσης και την ταυτόχρονη μεταφορά φωνής από την ίδια γραμμή. Τέλος, το ADSL έχει το θετικό στοιχείο ότι το εύρος ζώνης (bandwidth) δεν μοιράζεται ανάμεσα στους γειτονικούς χρήστες, αλλά ο καθένας έχει όλο το εύρος στη διάθεσή του. Ωφέλιμη εμβέλεια είναι τα 5,5 χιλιόμετρα για ταχύτητα 1,5Mbps, τα 4,9 χιλιόμετρα για ταχύτητα 2Mbps, τα 3,6 χιλιόμετρα για ταχύτητα 6,312Mbps και τα 2,7 χιλιόμετρα για ταχύτητα 8,4Mbps.

 

RADSL. Το RADSL (Rate-Adaptive Digital Subscriber Line) αποτελεί μια παραλλαγή του ADSL, κατά την οποία γίνεται συνεχής μέτρηση της δυνατότητας μεταφοράς που έχει η γραμμή, και προσαρμόζεται ανάλογα ο ρυθμός μεταφοράς. Το RADSL δίνει ταχύτητες downstream κοντά στα 2Mbps.

 

DSL Lite ή G.Lite ή Splitterless DSL ή Universal DSL. Το DSL Lite αποτελεί μια ''κουτσουρεμένη'' έκδοση του DSL, η οποία δεν απαιτεί την ύπαρξη splitter (διαχωριστή) στο άκρο που βρίσκεται ο υπολογιστής. Το DSL Lite είναι πλέον πρότυπο του οργανισμού ITU (G-992.2) και δίνει ταχύτητες downstream από 1,544Mbps μέχρι 6Mbps και upstream από 128Kbps μέχρι 384Kbps.

 

CDSL. Τo CDSL (Consumer Digital Subscriber Line) είναι πατέντα της Rockwell και δίνει ταχύτητες downstream της τάξης του 1Mbps.

 

HDSL. Το HDSL (High-bit-rate Digital Subscriber Line) υπήρξε η πρώτη εμπορικά αξιοποιημένη έκδοση του DSL. Το HDSL χρησιμοποιεί το ίδιο εύρος και για την αποστολή και για τη λήψη των δεδομένων, με αποτέλεσμα να προσφέρει σχετικά μικρές ταχύτητες (2Mbps).

 

UDSL. Το UDSL (Unidirectional Digital Subscriber Line) είναι παρεμφερές με το HDSL. Το UDSL, σε αντίθεση με το HDSL, είναι μονοκατευθυντικό.

 

SDSL. Το SDSL (Single-Line Digital Subscriber Line) πρακτικά είναι το ίδιο με το HDSL, μόνο που χρησιμοποιεί μία μόνο γραμμή σύνδεσης.

 

VDSL. Το VDSL (Very-high-date-rate Digital Subscriber Line) βρίσκεται ακόμη σε ανάπτυξη και υπόσχεται εξωπραγματικές, για τα μέχρι τώρα δεδομένα, ταχύτητες που φτάνουν τα 55MB το δευτερόλεπτο! Δυστυχώς όμως, μόνο όσοι βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη από 300 μέτρα από τον κοντινότερο κόμβο, θα μπορούν να τη χαρούν. Η αποτελεσματικότητα της τεχνολογίας αποστολής που χρησιμοποιείται από το VDSL, δεν έχει ακόμη εξερευνηθεί εξ ολοκλήρου. Το VDSL αναμένεται να συνυπάρξει με το ADSL και να υποκαταστήσει στις περιπτώσεις που οι τεχνικοί περιορισμοί το επιτρέπουν.

 

Ταχύτητες γραμμών DSL

 

Τύπος Μέγιστη αποστολή data Μέγιστη λήψη data Μέγιστη απόσταση         ADSL 800 Kbps 8 Mbps 5,500 m HDSL 1,54 Mbps 1,54 Mbps 3,650 m IDSL 144 Kbps 144 Kbps 10,700 m MSDSL 2 Mbps 2 Mbps 8,800 m RADSL 1 Mbps 7 Mbps 5,500 m SDSL 2,3 Mbps 2,3 Mbps 6,700 m VDSL 16 Mbps 52 Mbps 1,200 m