Τα πάντα για το γρήγορο Internet και το ADSL
Τι είναι το ADSL και το ADSL2; Ποιες οι διαφορές τους στην ταχύτητα πρόσβασης στο Διαδίκτυο από τις απλές συνδέσεις (dial-up) και τι δυνατότητες προσφέρουν σε επιχειρήσεις και ιδιώτες; Καθώς η ευρυζωνική πρόσβαση φαίνεται να κερδίζει ολοένα περισσότερο έδαφος στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως -παράλληλα με τη μείωση των τιμών- το παρόν αφιέρωμα επιχειρεί να εξηγήσει πώς λειτουργεί το «γρήγορο» Internet.
Εισαγωγή
- Το πρώτο πράγμα που έρχεται ίσως στο μυαλό ενός κοινού χρήστη του Internet όταν ακούει τους όρους ευρυζωνικότητα και DSL (Digital Subscriber Line), παρασυρμένος -ίσως- και από αρκετές διαφημίσεις, είναι: «να μια καλή ευκαιρία για να κατεβάσω γρήγορα πολλά μουσικά κομμάτια ή ακόμη και ολόκληρες κινηματογραφικές ταινίες από το Διαδίκτυο». Διόλου λανθασμένη αντίδραση, αλλά σίγουρα πολύ περιοριστική. Γιατί, αν τον πρώτο καιρό της ανακάλυψης αυτού του έξυπνου τρόπου εκμετάλλευσης ενός κοινού χάλκινου (δισύρματου) τηλεφωνικού καλωδίου για την επίτευξη πολύ υψηλών ταχυτήτων διαμεταγωγής δεδομένων, το DSLσυνδέθηκε με τη χρήση από απλούς, οικιακούς καταναλωτές ή έστω από μερικές, μικρού μεγέθους, επιχειρήσεις, σήμερα αποτελεί βασικό εργαλείο αξιοποίησης των τεράστιων δυνατοτήτων που κρύβει μέσα του το Internet για όλες τις επιχειρήσεις, ανεξαρτήτως μεγέθους και κλάδου δραστηριοποίησης.
- Δύο βασικές ιδιότητες της ευρυζωνικότητας, π.χ., η ασυμμετρία του (βλ. παρακάτω), καθώς και η διαρκής προσβασιμότητα, κάνουν το ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) -και τώρα το ταχύτερο ADSL2- ιδανικό μέσο για την ανάπτυξη δικτυακών εφαρμογών, τηλεδιασκέψεων και εξ αποστάσεως πρόσβαση σε τοπικά εταιρικά δίκτυα.
Τι είναι το ADSL
- Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το ΑDSL -η πιο «κοινή» μορφή του DSL - αξιοποιεί το υπάρχον δίκτυο του ΟΤΕ (χάλκινο, δισύρματο δίκτυο) από το χρήστη μέχρι το αντίστοιχο τηλεφωνικό κέντρο και πετυχαίνει υπηρεσίες φωνής και διαμεταγωγής δεδομένων με υψηλές ταχύτητες, χρησιμοποιώντας μεθόδους ψηφιακής κωδικοποίησης και επεξεργασίας σήματος για αύξηση της χωρητικότητας της παραδοσιακής δισύρματης γραμμής. Πρέπει να τονιστεί ότι ως προς το Internet -σε αντίθεση με τις υπάρχουσες τεχνικές πρόσβασης, όπου προαπαιτείται κλήση (dialup)- ο συνδρομητής που διαθέτει σύνδεση και συνδρομή ADSL είναι συνεχώς συνδεμένος σε αυτό (always on).
- Σημειώνεται επίσης ότι η τεχνολογία ADSL είναι ασύμμετρη (μεταφέρει δεδομένα σε υψηλότερες ταχύτητες προς το χρήστη (downstream) απ’ ότι από το χρήστη προς το τηλεφωνικό κέντρο (upstream)) και εμφανίζεται με τις μορφές ADSL, RADSL, DSL Lite, CDSL, HDSL, UDSL, SDSL και VDSL. Ο μέγιστος ρυθμός μετάδοσης ψηφιακών δεδομένων της ADSL είναι 8 Mbps στην κατεύθυνση από το κέντρο προς τον χρήστη-συνδρομητή (downstream) ενώ στην αντίθετη κατεύθυνση (upstream) η μέγιστη ροή δεδομένων φθάνει το 0,8 Mbps. Η εφαρμογή της τεχνολογίας αυτής, γνωστής και ως τεχνολογίας ευρείας ζώνης, δεν επηρεάζει την υπάρχουσα τηλεφωνία, αφού συνυπάρχει με αυτήν διαμορφώνοντας έτσι δύο μορφές ADSL: πάνω από απλή τηλεφωνική σύνδεση (POTS) και πάνω από ψηφιακή τηλεφωνική σύνδεση ISDN. Για την ταυτόχρονη μετάδοση της πληροφορίας ευρείας ζώνης ΑDSL και της πληροφορίας POTS ή ΙSDN απαιτείται η ύπαρξη κατάλληλων φίλτρων στην πλευρά του συνδρομητή και στην πλευρά του κέντρου, με σκοπό το διαχωρισμό της πληροφορίας στο πεδίο της συχνότητας. Για την ευκολότερη εγκατάσταση στην πλευρά του συνδρομητή χρησιμοποιούνται ειδικά φίλτρα γραμμής.
Πώς προτυποποιείται
- Το πρώτο πρότυπο ADSLεγκρίθηκε από το Αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων (American National Standards Institute, ANSI) το 1995 και υποστήριζε διαμεταγωγή δεδομένων με ταχύτητα έως 6,1 Mbps(πρότυπο ANSI T1.413). Για την καταγραφή των ευρωπαϊκών απαιτήσεων, το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Τεχνικών Προτύπων (European Technical Standards Institute, ETSI) δημιούργησε ειδικό συμπλήρωμα στο πρότυπο ANSI T1.413. Το 2001 το πρότυπο αυτό διευρύνθηκε, για να συμπεριλάβει ειδικές προδιαγραφές, πρωτόκολλα διαχείρισης δικτύων και άλλες βελτιώσεις. Όλες αυτές οι προσθήκες ενσωματώθηκαν αργότερα στα διεθνή πρότυπα για το ADSL (πρότυπα ITU-T: G.lite (G.992.2), G.dmt (G.992.1)), που εκπονεί η Παγκόσμια Ένωση Τηλεπικοινωνιών (International Telecommunications Union, ITU).
- Τον Ιούλιο του 2002 η ITUολοκλήρωσε δύο νέα πρότυπα ADSL (G.992.3 και G.992.4), ειδικότερα για την τεχνολογία ADSL2, η οποία προσθέτει νέα χαρακτηριστικά και λειτουργίες, με στόχο τη βελτίωση της απόδοσης και της διασυνδεσιμότητας, ενώ εφοδιάζει το ADSL με υποστήριξη για νέες εφαρμογές και υπηρεσίες. Με τη χρήση ειδικών τεχνικών, μεθόδων και αλγορίθμων, στο ADSL2 τα δεδομένα μπορούν να μεταφέρονται με ταχύτητα -ανάλογα με ορισμένους παράγοντες- έως 12 Mbps (downstream) και 1 Mbps (upstream). Ως αποτέλεσμα, το ADSL2 εγγυάται υψηλότερη απόδοση για όλες τις πιστοποιημένες συσκευές.
- Τον Ιανουάριο του 2003 η ITUθέσπισε νέο πρότυπο (G.992.5) για το ADSL2plus (ADSL2+), σύμφωνα με το οποίο διπλασιάζεται η ταχύτητα διαμεταγωγής δεδομένων (downstream). Αν και στα δύο πρώτα πρότυπα του ADSL2+ η μπάντα συχνοτήτων έφθανε τα 1,1 MHz και 552 kHz, το ADSL2+ υποστηρίζει συχνότητα (downstream) έως 2,2 MHz.